Interna w toku, rehabilitacja do odbioru

Na razie pacjenci i lekarze funkcjonują przy odgłosach młotów i wiertarek, a odwiedzający muszą szukać miejsc do parkowania. W zamian za to za kilkanaście miesięcy ma być szybsze leczenie. Mazowiecki Szpital Wojewódzki jest w trakcie rozbudowy oddziału wewnętrznego.

Ta inwestycja była planowana od dawna, a wystartowała z ponad rocznym opóźnieniem. Po prostu koszty okazały się wyższe od szacowanych i nie można było ruszyć bez zwiększenia budżetu. Teraz prace już trwają, co widać nawet z ulicy po dźwigu, stertach materiałów i… zmniejszonym parkingu od strony ulicy Poniatowskiego.

Tak naprawdę inwestycje są dwie. Jedna to termomodernizacja wszystkich budynków szpitala. Przy wysokich cenach energii rzecz poniekąd oczywista, a przez to, że roboty odbywają się na zewnątrz – w miarę nieuciążliwa. Drugim przedsięwzięciem jest kapitalny remont pierwszego piętra budynku od ulicy Poniatowskiego (gdzie mieściły się szpitalne poradnie) oraz dobudowa kolejnej kondygnacji. – Poradnie nie przechodziły dużego remontu od ponad trzydziestu lat. Z kolei nadbudowa da nam dodatkową powierzchnię, która pozwoli powiększyć oddział wewnętrzny do 72 łóżek i rozbudować ambulatoria – informuje prezes szpitala, Marcin Kulicki.

Wspomniane ambulatoria pozwolą rozwinąć usługi związane z tak zwaną chirurgią jednego dnia. Będzie tam można robić część zabiegów wykonywanych dotąd na bloku operacyjnym, zwalniając szpitalne łóżka dla tych poważniejszych przypadków.

Na razie jednak inwestycja jest bliżej początku, niż końca. W zeszłym tygodniu odbywały się wyburzenia, prace przygotowawcze pod montaż nowych instalacji i zabezpieczenia przed opadami na czas, kiedy podwyższany budynek nie będzie miał dachu. Główne prace konstrukcyjne mają być zrealizowane do końca tego roku. Instalacje i wykończenie ma potrwać do końca roku 2024. Koszt rozbudowy to 44 mln zł.

Za kilka dni siedlecki szpital wojewódzki oficjalnie zakończy inną dużą inwestycję – renowację dawnego szpitala chorób płucnych w Rudce, który przez ostatnie lata został etapami przekształcony w ośrodek wszechstronnej rehabilitacji (dziennej i stacjonarnej, dla ludzi zarówno po wypadkach, jak i po udarach; łącznie 130 łóżek) oraz ZOL. Zaplanowane na 10 września otwarcie będzie symboliczne, bo prace toczyły się etapami i placówka nie musiała przerywać działalności. Inwestycja była trudna, bo dotyczyła obiektu zabytkowego, a w trakcie jej prowadzenia ujawniła się potrzeba wykonania dodatkowych, kosztownych prac. Więcej na ten temat napiszemy za kilka dni.