Odeszli do wieczności

2 listopada przypada Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych. Od listopada minionego roku, do Pana odeszło siedmiu kapłanów z diecezji siedleckiej. Msza św. za zmarłych biskupów, kapłanów, alumnów, osoby życia konsekrowanego będzie sprawowana w katedrze siedleckiej w poniedziałek, 6 listopada o godzinie 12:00.

Śp. Ks. Marian Mitura (1942-2023)
Urodził się 4 stycznia 1942 roku w miejscowości Giżyce należącej do parafii Kock i w miejscowym kościele został ochrzczony. Jego rodzicami byli Wacław i Monika z domu Filipek małżonkowie Mitura.

Szkołę Podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości Giżyce, a dalszą naukę kontynuował w Liceum Ogólnokształcącym w Kocku i tam uzyskał świadectwo maturalne w 1961 roku.

Tego roku złożył podanie o przyjęcie do Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach. Swoją decyzję motywował tym, że „czuje w sobie głos powołania do stanu kapłańskiego, aby poświęcić się na wyłączną służbę Panu Bogu i pracować dla dobra dusz”. Jego proboszcz w opinii o kandydacie zauważył, że „jest młodzieńcem religijnym i dobrych obyczajów, a rodzice cieszą się dobrą opinią”.

Odbył sześcioletnie studia filozoficzno-teologiczne i 20 maja 1967 roku przyjął święcenia kapłańskie w katedrze siedleckiej z rąk biskupa Wacława Skomoruchy, biskupa pomocniczego, ponieważ biskup ordynariusz Ignacy Świrski wtedy chorował.

Pełnił posługę duszpasterską jako wikariusz w wyznaczonych parafiach: Kornica (1967-1968), Wereszczyn (1968-1970), Prostyń (1970-1971), Trzebieszów (1971-1972), Ostrów Lubelski (1972-1974), Parysów (1974-1977), Kosów Lacki (1977-1979). Już na dwóch ostatnich wikariatach chorował i przebywał na leczeniu szpitalnym.

Na samodzielnych placówkach duszpasterskich jako proboszcz posługiwał w następujących parafiach: Łuzki (1979-1992), Zofibór (1992-1997), Brzeziny (1997-2005), Rozkopaczew (2005-2012).

Z dniem 14 lutego 2012 roku został zwolniony z urzędu proboszcza i przeniesiony na emeryturę z zamieszkaniem w Domu Księży Emerytów Nowym Opolu. Przez wiele lat codziennie dojeżdżał do katedry siedleckiej i tam posługiwał w konfesjonale i celebrował w południe Mszę św. Troszczył się o ptactwo i domowe zwierzęta, które regularnie dokarmiał.

W ostatnim czasie znalazł się na leczeniu w Szpitalu Miejskim w Siedlcach. Tam zmarł 3 stycznia 2023 roku Przeżył 81 lat (bez jednego dnia), a w kapłaństwie posługiwał przez 55 lat.

Został pochowany 9 stycznia 2023 roku na cmentarzu parafialnym w Kocku.

Śp. Ks. Prałat Jan Liwak (1940-2023)
Urodził się 7 lipca 1940 roku w miejscowości Branew, a była to parafia p.w. św. Mikołaja bpa w diecezji lubelskiej. Jego rodzicami byli Stanisław i Marianna z domu Oleszko, małżonkowie Liwak. Szkołę podstawową w Branwi ukończył w 1953 roku. Świadectwo maturalne uzyskał w 1957 roku w Liceum Ogólnokształcącym im. ks. Stanisława Staszica w Hrubieszowie.

W latach 1961-1967 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Siedleckiej. Odbył sześcioletnie studia filozoficzno-teologiczne i przyjął święcenia kapłańskie w katedrze siedleckiej 20 maja 1967 roku z rąk bpa Wacława Skomoruchy, sufragana diecezji siedleckiej.

Pracował jako wikariusz w parafiach: Skrzeszew (1967-1968), Niwiski (1968-1969), Jeziorzany (1969-1970), Sarnaki (1970-1974), Narodzenia N.M.P. w Białej Podlaskiej (1974-1975), Trójcy Świętej w Radzyniu Podlaskim (1975-1979).

Na samodzielnych placówkach duszpasterskich posługiwał w parafii Radcze (1979-1988) jako proboszcz, a w latach 1981-1982 był jednocześnie wikariuszem zarządcą parafii Rudno.

Opole Podedwórze (1988-2011). W tej parafii, obok systematycznej pracy duszpasterskiej, podjął różne prace remontowo-budowlane. Przeprowadzono generalny remont kościoła parafialnego, pokryto dach blachą miedzianą, wymieniono cegłę w elewacji, zamontowano instalację elektryczną i radiofonię, wstawiono czworo drzwi dębowych, przeprowadzono malowanie kościoła, zamontowano trzy witraże i rzeźbione stacje Drogi Krzyżowej, pozłocono obraz Matki Bożej ze słonecznikiem, zakupiono dwa obrazy do bocznych ołtarzy, ogrodzono kościół i cmentarz grzebalny przęsłami metalowymi. W kościele pounickim tzw. „białym kościele”, który służy jako kościół filialny, dokonano pokrycia dachu blachą miedzianą, postawiono nowy parkan, przeprowadzono renowację tynków i elewacji zewnętrznej i odnowiono osiem olejnych obrazów.
Biskup Jan Mazur, 8 grudnia 1995 roku mianował go kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej Janowskiej. W latach 1999-2009 był wicedziekanem dekanatu wisznickiego.

W 2007 roku został odznaczony srebrnym, a w 2008 złotym medalem „Za zasługi dla pożarnictwa” przez Związek Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej.
Po osiągnięciu wieku kanonicznego 75 lat został zwolniony z urzędu proboszcza i przeszedł na emeryturę z dniem 30 czerwca 2011 roku i zamieszkał w Lublinie.
Na prośbę bpa Zbigniewa Kiernikowskiego, papież Benedykt XVI mianował go kapelanem honorowym Jego Świątobliwości (prałat) dnia 9 lipca 2011 roku.
Zmarł 14 marca 2023 roku w szpitalu Lublinie w 83 roku życia i 56 roku kapłaństwa.

Pogrzeb odbył się w rodzinnej parafii Branew (diecezja sandomierska) 17 marca 2023 roku. Spoczął na miejscowym cmentarzu.

Śp. Ks. Andrzej Trebnio (1950-2023)
Urodził się 3 lutego 1950 roku w Łosicach. Jego rodzicami byli Eugeniusz i Józefa z domu Paprocka małżonkowie Trebnio, rolnicy mieszkający w miejscowości Suchodołek w parafii Bejdy. Szkołę Podstawową ukończył w 1964 roku w Bajdach, a dalszą naukę kontynuował w Liceum Ogólnokształcącym w Łosicach i tam otrzymał świadectwo maturalne w 1968 roku.

Tego roku złożył podanie o przyjęcie do Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach, a motywował je tym, że „chce oddać się służbie Bożej”. Ówczesny proboszcz parafii Bejdy, ks. Edward Jurzysta, w opinii o kandydacie podkreślił jego „zamiłowanie do służby Bożej, a swoim postępowaniem: grzecznością, posłuszeństwem i pobożnością, budował otoczenie bliższe i dalsze”.

Po sześciu latach studiów filozoficzno-teologicznych, przyjął 1 czerwca 1974 r. świecenia kapłańskie w katedrze siedleckiej, przez posługę bpa Jana Mazura.
Jako wikariusz posługiwał w następujących parafiach: Hańsk (1974-75), Tuczna (1975-76), Jeziorzany (1976-77), Motwica (1977-79), Trąbki (1979-1980), Ostrów Lubelski (1980-81), Serokomla (1981-82), Jabłonna Lacka (1982-83) i Węgrów par. Wniebowzięcia NMP (1983-85).

Na samodzielnych placówkach jako proboszcz był w następujących parafiach: Żeszczynka (1985-1990), Niemojki (1990-2008), Kornica (2008-2013), Paprotnia (2013-2018).
Jako wikariusz prowadził systematyczną katechizację, co było dostrzegane przez dzieci i młodzież oraz ich rodziców, dlatego rodzice z parafii Trąbki i Jabłonna Lacka, prosili biskupa o pozostawienie go w parafii, kiedy dowiedzieli się o jego przeniesieniu na inną parafię.

Będąc proboszczem okazał się dobrym administratorem w zakresie spraw gospodarczych i remontowo-budowlanych w parafii. Potrafił trafnymi argumentami, uzyskać od różnych władz samorządowych, dofinansowanie projektów w zakresie ochrony zabytków i prac remontowo-budowlanych w parafii.

W parafii Żeszczynka podjął z parafianami prace remontowe w kościele parafialnym i dokonał wystroju wewnętrznego kaplicy w Lipinkach.

W parafii Niemojki, dzięki wsparciu parafian, wybudowano nową murowaną plebanię, odrestaurowano kościół parafialny i uporządkowano cmentarz grzebalny. Zorganizował w 1998 r. jubileusz 550. rocznicy erygowania parafii i 205. rocznicę konsekracji świątyni parafialnej. W dekanacie łosicki był dwukrotnie wybierany przez kapłanów na urząd wicedziekana dekanatu łosickiego, a jego wybór był zatwierdzany przez biskupa. Przez wiernych i kapłanów był postrzegany jako bezpośredni, kontaktowy, radosny i z humorem duszpasterz oraz kolega-kapłan.

W parafii Kornica podjął gruntowny, zewnętrzny i wewnętrzny, remont plebanii i restaurację ogrodzenia kościoła oraz przebudowę prezbiterium w kościele. Zorganizował w 2009 r., jubileusz 100-lecia utworzenia parafii, która mając korzenie unickie, po ukazie tolerancyjnym z 1905 r. wybudowała nowy kościół dla wiernych obrządku rzymskokatolickiego. Na te prace pozyskał zewnętrzne środki finansowe. Nawet przez kilka miesięcy potrafił zamieszkiwać w parafialnym budynku gospodarczym, aby prowadzić prace remontowe.

W parafii Paprotnia pozyskał także środki finansowe na restaurację zewnętrzną kościoła parafialnego i wież kościelnych, jego ocieplenie, pomalowanie zewnętrzne, remont dzwonnicy, a także przebudowę i wystrój prezbiterium z nowy ołtarzem i amboną.

Z racji na stan zdrowia prosił o zwolnienie z urzędu proboszcza parafii Paprotnia. Dekretem biskupa Kazimierza Gurdy z dniem 30 kwietnia 2018 r. został zwolniony i przeniesiony na emeryturę. Jako miejsce zamieszkania ks. Andrzej wybrał dom rodzinny w miejscowości Suchodołek.

Będąc emerytem nadal służył pomocą duszpasterską w parafii Mordy i innych sąsiednich parafiach. Jednak z czasem pogarszał się jego stan zdrowia, z racji na sprawy kardiologiczne i sprawność ruchową, szczególnie chodzenie. Wielokrotnie przebywał na leczeniu szpitalnym i rehabilitacji.

Zmarł 22 czerwca 2023 r. w swoim domu rodzinnym. Przeżył 73 lata w tym 49 lat w kapłaństwie.

Śp. ks. Andrzej Trebnio został pochowany w rodzinnym grobie na cmentarzu parafialnym w Bejdach 30 czerwca 2023 r.

Śp. Ks. Zbigniew Hackiewicz (1961-2023)
Pochodził z parafii Chłopków należącej do diecezji siedleckiej czyli podlaskiej, a od 1992 r. do diecezji drohiczyńskiej. Urodził się 24 lutego 1961 r. w Puczycach, a jego rodzicami byli Marian i Halina z d. Andrusiuk, małżonkowie mieszkający w miejscowości Litewniki Stare.

Szkołę Podstawową ukończył 1976 r. w rodzinnej miejscowości. Kontynuował naukę w zakresie szkoły średniej w Technikum Radiowym w Pułtusku, gdzie w 1981 r. uzyskał tytuł technika elektronika i otrzymał świadectwo maturalne. Przez rok podjął pracę zawodową w Zakładzie Podzespołów Indukcyjnych Polfer w miejscowości Woźniki koło Łosic.

W 1982 r. złożył podanie do Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach, aby podjąć formację intelektualną i duchową do kapłaństwa. Jego ówczesny proboszcz ks. Marian Anioł, w swojej opinii o kandydacie zauważył, że „jest młodzieńcem zrównoważonym, dobrym i pobożnym, a swoją postawę młodzieńca dobrego i religijnego wyniósł z domu rodzinnego”. Po odbyciu sześcioletnich studiów filozoficzno-teologicznych przyjął świecenia kapłańskie 11 czerwca 1988 r. w katedrze siedleckiej przez posługę biskupa Jana Mazura.

Jako wikariusz posługiwał w następujących parafiach: Prostyń (przez 2 tygodnie lipca w okresie wakacyjnym 1988 r.), Stężyca (1988-1990), Międzyrzec Podlaski, par. Św. Józefa (1990-1998), Siedlce, par. Bożego Ciała (1998-1999).

Od roku szkolnego 1999 został mianowany prefektem religii w Zespole Szkół Zawodowych Nr 1 w Siedlcach. Tutaj uczył religii jeszcze przez jakiś czas, mimo że został mianowany proboszczem.

W latach 2003-2009 był proboszczem parafii Krzewica. Jako proboszcz otrzymał w 2005 r. nominację na dekanalnego wizytatora religii w dekanacie międzyrzeckim, a także w tym samym roku został wybrany przez kapłanów na wicedziekana tego dekanatu, co zatwierdził biskup Zbigniew Kiernikowski. Z racji zdrowotnych otrzymał w 2009 r., roczny urlop z zamieszkaniem na plebanii w Krzewicy.

Następnie w latach 2010-2021 był proboszczem parafii Mszanna, jednej z najmniejszych parafii w diecezji, liczącej około 150 wiernych.

W 2021 r. został mianowany proboszczem parafii Terespol i dziekanem dekanatu terespolskiego. Tutaj kontynuował i rozwijał dotychczasowe formy duszpasterskie, stosowne dla rejonu nadgranicznego polsko-białoruskiego z przejściem granicznym.

Rozwijał pomoc charytatywną w parafii, a był to czas pandemii Covid-19 oraz czas niepokoju nadgranicznego, wywołany licznymi próbami przekroczenia granicy kraju przez emigrantów z różnych państw świata. Dzięki życzliwości służb granicznych pomagał i wspierał wielokrotnie przejazdy graniczne duchowieństwa katolickiego z Białorusi, a sam Nuncjusz Apostolski na Białorusi, w liście z 2021 r. do Biskupa Siedleckiego Kazimierza Gurdy, wyrażał podziękowanie ks. Zbigniewowi, za ułatwienie „przeprawy” w tym trudnym czasie przez granicę.

Z racji na stan zdrowia, ks. Zbigniew prosił o zwolnienie z parafii i w 2022 r. został mianowany proboszczem parafii Jedlanka. Choroba nowotworowa zaczęła się rozwijać i postępować, a on sam wielokrotnie przebywał na leczeniu szpitalnym.

Podczas ostatniego pobytu w Szpitalu Wojewódzkim w Siedlcach, zmarł 11 lipca 2023 r. Przeżył 62 lata w tym 35 lat w kapłaństwie.

W piątek, 14 lipca ciało Zmarłego zostało pochowane na cmentarzu parafialnym w Międzyrzecu Podlaskim.

Śp. Ks. Bronisław Giersz (1945-2023)
Urodził się 19 stycznia 1945 r. w miejscowości i parafii Morzewo, wtedy znajdującej się w archidiecezji gnieźnieńskiej, aktualnie w diecezji bydgoskiej. Jego rodzicami byli Benedykt i Franciszka z domu Kurzajczyk małżonkowie Giersz.

Szkołę Podstawową ukończył w 1959 r. w Morzewie. Dalszą naukę w zakresie szkoły średniej rozpoczął w Liceum Ogólnokształcącym w Pile, a po dwóch latach rozpoczął aspiranturę w Zgromadzeniu Księży Salezjanów w Czerwińsku nad Wisłą i kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Sierpcu, w którym uzyskał świadectwo maturalne w 1965 r.

Tego roku rozpoczął nowicjat u księży salezjanów w Woźniakowie k. Kutna i po rocznym nowicjacie złożył pierwsze śluby w zgromadzeniu salezjańskim. Dalszą formację zakonną i dwuletnie studia filozoficzne rozpoczął w 1966 r. w Czerwińsku, a po ich ukończeniu odbył roczną praktykę duszpasterską w zgromadzeniu salezjańskim.
W 1969 r. podjął decyzję o opuszczeniu zgromadzenia i kontynuowaniu formacji do kapłaństwa w seminarium diecezjalnym. Tego roku złożył podanie z prośbą o przyjęcie do Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach. Otrzymał także od Prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego dyspensę i pozwolenie na opuszczenie zgromadzenia salezjańskiego.

W Siedlcach odbył studia teologiczne i 9 czerwca 1973 r. przyjął święcenia kapłańskie w katedrze siedleckiej z rąk bpa Jana Mazura.

Rozpoczął posługę duszpasterską w diecezji siedleckiej. Najpierw pełnił ją jako wikariusz w następujących parafiach: Wojcieszków (1973-1974), Sławatycze (1974), Sobienie Jeziory (1974-1975), Wereszczyn (1975-1976), Stoczek Węgrowski (1976-1977), Jabłonna Lacka (1977-1978), Skrzeszew (1978-1980), Sadowne (1980-1982).

Na samodzielnych placówkach duszpasterskich jako proboszcz był w dwóch parafiach. Z dniem 20 marca 1982 r. objął probostwo parafii Kosyń w dekanacie włodawskim. W parafii podjął działania duszpasterskie i administracyjno-gospodarcze w zakresie prac materialnych dotyczących kościoła i budynków parafialnych. Pomalowano dach kościoła, wieżę kościelną i dach plebanii, ogrodzono kościół przęsłami metalowymi, a także plebanię, wybudowano kaplicę mszalną i punkt katechetyczny w miejscowości Osowa.

Z dniem 5 lipca 1999 r. został mianowany proboszczem parafii Turów w dekanacie radzyńskim. Z racji zdrowotnych prosił Biskupa Siedleckiego o wcześniejsze przejście na emeryturę. Biskup siedlecki Zbigniew Kiernikowski przychylając się do prośby ks. Bronisława, zwolnił go z dniem 30 września 2011 r. z urzędu proboszcza parafii Turów i przeniósł na emeryturę. Ks. Bronisław otrzymał pozwolenie na zamieszkanie w swojej rodzinnej miejscowości.

Nadal utrzymywał kontakty z kapłanami-kolegami z roku święceń kapłańskich i był obecny na Mszy św. jubileuszowej z racji 50 lat kapłaństwa, sprawowanej 9 czerwca 2023 r. w Katedrze Siedleckiej pod przewodnictwem bpa Kazimierza Gurdy. Poprosił o możliwość zamieszkania w diecezji siedleckiej w Domu Księży Emerytów i w tym kierunku zostały podjęte formalne działania.

Zmarł w szpitalu w Pile dnia 15 sierpnia 2023 r. Przeżył 78 lat w tym 50 lat w kapłaństwie.

Uroczystości pogrzebowe odbyły się 19 sierpnia w rodzinnej parafii Morzewo (diecezja bydgoska). Po Eucharystii ciało Zmarłego zostało złożone w grobie rodzinnym na cmentarzu parafialnym.

Śp. Ks. kanonik Antoni Woroszyło (1934-2023)
Urodził się 1 listopada 1934 roku we wsi Rzymy-Rzymki, w parafii Ulan, w diecezji siedleckiej. Jego rodzicami byli Kazimierz i Eleonora z d. Wierzchowska, małżonkowie Woroszyło, rolnicy.

Szkołę Podstawową ukończył w miejscowości Kępki. Dalszą naukę kontynuował od 1948 r. w Małym Seminarium Księży Salezjanów w miejscowości Marszałki koło Ostrzeszowa. Tam zdał tzw. małą maturę i w 1950 r. został przyjęty do nowicjatu Księży Salezjanów. W 1951 r. rozpoczął studia seminaryjne w Salezjańskim Instytucie Filozoficznym w Krakowie. Uzyskał świadectwo maturalne jako ekstern w Liceum Ogólnokształcącym w Krakowie. Przez dwa lata odbywał w parafiach salezjańskich tzw. praktyki asystenckie. W 1955 r. rozpoczął studia teologiczne w Salezjańskim Instytucie Teologicznym w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął 21 czerwca 1959 r. w kościele Maryi Wspomożycielki Wiernych w Oświęcimiu. Święceń udzielił diakonom salezjańskim, bp Karol Wojtyła, ówczesny biskup pomocniczy archidiecezji krakowskiej.

Rozpoczął posługę duszpasterską w placówkach salezjańskich. Jako wikariusz pracował w parafii Cieszków (woj. wrocławskie). Następnie został skierowany do pracy w Zasadniczej Szkole Zawodowej Salezjanów w Oświęcimiu jako katecheta domu i nauczyciel religii, gdzie spędził 3 lata. Kolejno pracował jako wikariusz w parafii św. Michała we Wrocławiu i prefekt szkół średnich, a od 1967 r. w parafii salezjańskiej w Środzie Śląskiej i kapelan w szpitalu powiatowym.

W lutym 1968 r. zwrócił się do biskupa Ignacego Świrskiego z prośbą o przyjęcie do pracy w diecezji siedleckiej. Otrzymał stosowny dekret Prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego, pozwalający na opuszczenie zgromadzenia salezjańskiego i pracę w diecezji.

Ówczesny Wikariusz Kapitulny Diecezji Siedleckiej, bp Wacław Skomorucha, mianował go z dniem 1 września 1968 r. wikariuszem w parafii Sobieszyn i prefektem szkół średnich. Kanonicznie inkardynowany został do diecezji siedleckiej w 1974 r. przez bpa Jana Mazura.

Z dniem 31 sierpnia 1971 r. został mianowany wikariuszem parafii Stężyca. Z tą parafią związał swoje kolejne lata posługi duszpasterskiej i współpracy z ówczesnym wieloletnim proboszczem, ks. prałatem Edwardem Bielińskim. Z dniem 14 sierpnia 1976 r. został mianowany wikariuszem adiutorem parafii, od 1978 r. wiceproboszczem, a z dniem 1 maja 1984 r. proboszczem parafii Stężyca. W dekanacie ryckim był wicedziekanem od 1977 r. przez kilka kadencji. W parafii wybudowano dwie kaplice mszale w miejscowościach: Brzeźce i Rokitnia Nowa, które przez pewien okres służyły też jako sale katechetyczne. Wykazał wiele troski o sprawy duchowe i gospodarcze w parafii podejmując z parafianami bieżące prace restauracyjne w kościele parafialnym.

Po osiągnięciu kanonicznego wieku emerytalnego, z dniem 8 sierpnia 2005 r. został zwolniony z urzędu proboszcza parafii Stężyca, z zamieszkaniem nadal w budynku parafialnym. W parafii przeżywał złoty jubileusz kapłaństwa i w miarę sił pomagał nadal w posłudze duszpasterskiej i kapłańskiej. Lokalna organizacja społeczna Towarzystwo Przyjaciół Stężycy nadało ks. Antoniemu w 2008 r. medal „Zasłużony dla Ziemi Stężyckiej”. Bp Kazimierz Gurda mianował go 13 kwietnia 2017 r. kanonikiem honorowym Kapituły Kolegiackiej Janowskiej.

Osłabiony fizycznie, ale otoczony troskliwą opieką sióstr albertynek, zamieszkał w Domu Księży Emerytów w Nowym Opolu. Ostatnio przebywał w szpitalu wojewódzkim w Siedlcach i tam zmarł 5 października 2023 r. Przeżył prawie 89 lat w tym 64 lata w kapłaństwie.

Pogrzeb odbył się 9 października 2023 r. w Stężycy. Ciało Zmarłego spoczęło na cmentarzu parafialnym.

Śp. Ks. Wiesław Proniewicz (1943-2023)
Urodził się 25 stycznia 1943 r. w Parczewie i tam w kościele pw. św. Jana Chrzciciela został ochrzczony, a w 1954 r. otrzymał sakrament bierzmowania. Jego rodzicami byli Franciszek i Bolesława z d. Banach małżonkowie Proniewicz. Jako dziecko został wcześnie osierocony, ponieważ jego matka zmarła w miesiąc po urodzeniu syna, a w kilka miesięcy później zginął podczas działań wojennych jego ojciec. Wychowywała go jego babcia i najbliższa rodzina.

Szkołę Podstawową ukończył w 1957 r. w miejscowości Jasionka, a Liceum Ogólnokształcące w 1961 r. w Parczewie. Zaraz po maturze złożył podanie o przyjęcie do Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach. Swoją prośbę motywował tym, że chce „zostać kapłanem i pracować na niwie Chrystusowej”. Jego ówczesny proboszcz - ks. Tadeusz Ryciak w opinii o kandydacie do seminarium tak pisał: „uważam, że kandydat ma powołanie do stanu kapłańskiego, sam zdecydował o kierunku życia i uważam, że wybrał zgodnie ze swoim upodobaniem”.

Po odbyciu sześcioletnich studiów filozoficzno-teologicznych w seminarium i formacji intelektualno-duchowej przyjął 20 maja 1967 r. święcenia kapłańskie w katedrze siedleckiej z rąk bpa Wacława Skomoruchy - biskupa pomocniczego, ponieważ ówczesny biskup siedlecki Ignacy Świrski był chory.

Jako wikariusz pracował i posługiwał w parafiach: Terespol (1961-1969), Łosice (1969), Maciejowice (1969) - w tym czasie przebywał w szpitalu i leczył się na dolegliwości sercowe, Stoczek Węgrowski (1969-1970), Sterdyń (1970-19710, otrzymał pozwolenie na zaoczne studia biblijne na Wydziale Teologicznym, Akademii Teologicznej w Warszawie), Wilczyska (1971-1972) tutaj pojawiły się ponownie dolegliwości sercowe i nerwicowe, Parysów (1972-1974), Grębków (1974-1979). Na wyraźne żądanie bpa Jana Mazura, pismem z 15 lipca 1978 r. złożył rezygnację z przynależności do Zrzeszenia Katolików „Caritas”; prosił o urlop zdrowotny i z dniem 18 sierpnia 1979 r. otrzymał prawo zamieszkania w Domu Księży Emerytów w Siedlcach; prosił także o pozwolenie na pracę w Republice Federalnej Niemiec w diecezji Fulda, do której przygotowywał się przez kilka miesięcy w 1980 r.

Na samodzielnych placówkach duszpasterskich pracował w parafiach: Kodeniec (1979), jako wikariusz substytut; a jako proboszcz w parafiach: Wereszczyn (1980-1982), Dołhobrody (1982-1987), Wandów (1987-1999), Grębków (1999-2011) i wielokrotnie był na leczeniu sanatoryjnym w celu podratowania zdrowia. Ze względu na stan zdrowia prosił biskupa o zwolnienie z urzędu proboszcza i przeniesienie na emeryturę. Z dniem 25 sierpnia 2011 r. został zwolniony z urzędu proboszcza parafii Grębków z prawem zamieszkania w części plebanii parafialnej. Z dniem 19 kwietnia 2013 r. został przeniesiony na zamieszkanie w Domu Księży Emerytów w Nowym Opolu. Przebywając tutaj, pomagał w duszpasterstwie parafii błogosławionych Męczenników Podlaskich w Siedlcach. W ostatnim czasie stan zdrowia się pogorszył i wymagał szczególnej opieki sióstr albertynek posługujących w Domu Księży Emerytów. Tam zmarł 14 października 2023 r., przeżył 80 lat w tym 56 lat w kapłaństwie.

Uroczystości pogrzebowe odbyły się 18 października 2023 r. w parafii św. Jana Chrzciciela w Parczewie. Ciało duchownego spoczęło na cmentarzu przy Bazylice Parczewskiej.

Śp. Ks. kanonik Jan Arseniuk (1947-2022)
Ks. kan. Jan Eugeniusz Arseniuk urodził się 20 listopada 1947 r. w Studziance (par. Łomazy). Tam też uczęszczał do Szkoły Podstawowej. Następnie wstąpił do Niższego Seminarium Duchownego Księży Oblatów w Markowicach. W tym czasie ukończył Liceum Ogólnokształcące w Bydgoszczy. Odbył nowicjat i wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Księży Oblatów. Formację kontynuował w Wyższym Seminarium Duchownym w Siedlcach. Święcenia diakońskie otrzymał w Siedlcach 2 czerwca 1973 r., kapłańskie zaś przyjął w Siedlcach 1 czerwca 1974 r. z rąk ks. bp. Jana Mazura. Został inkardynowany do Diecezji Drohiczyńskiej na mocy Bulli Jana Pawła II „Totus Tuus Poloniae Populus”.

Kolejne miejsca pracy wypełniały wikariaty w parafiach: Adamów, Wisznice, Siedlce – św. Stanisława, Paszenki. Urząd proboszcza pełnił w parafiach: Paszenki, Łazówek, Kożuchówek, Platerów, Rozbity Kamień. W roku 2011 przeszedł na emeryturę.

Pełnił następujące urzędy i funkcje diecezjalne: notariusz Sądu Biskupiego w Drohiczynie, członek Komisji ds. administracji i finansów I Synodu Diecezji Drohiczyńskiej, sędzia diecezjalny Sądu Biskupiego w Drohiczynie, członek Rady Duszpasterskiej, członek Diecezjalnej Komisji Architektoniczno-Budowlanej, członek Komisji ds. budowy ołtarza i sektorów Diecezjalnego Komitetu Organizacji Pielgrzymki Jana Pawła II do Drohiczyna, wicedziekan dekanatu sarnackiego, kapelan strażaków w dekanacie sarnackim, dziekan dekanatu sarnackiego. Za swoją posługę i postawę kapłańską otrzymał Krzyż Papieski Diecezji Drohiczyńskiej. Został również kanonikiem honorowym Drohiczyńskiej Kapituły Katedralnej.

Zmarł w nocy z 5 na 6 listopada 2022 r. W ostatnim czasie mieszkał w Domu Księży Emerytów w Siedlcach.

Ciało Zmarłego zostało pochowane 10 listopada 2022 r., na Cmentarzu Janowskim w Siedlcach.

Śp. Ks. prałat Marian Aleksander Zbieć (1928-2023)
Ks. Marian Zbieć urodził się 13 grudnia 1928 r. w miejscowości Łuby. Do Szkoły Podstawowej uczęszczał w Kożuszkach i w Milanowie. Po drugiej wojnie światowej uczył się na kursach wieczorowych. Ukończył Gimnazjum i Liceum dla Dorosłych w Siedlcach i Warszawie. Następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Siedlcach. Święcenia diakońskie otrzymał w Siedlcach 9 kwietnia 1955 r. Święcenia kapłańskie przyjął w Siedlcach 26 maja 1956 r. z rąk ks. bp. Ignacego Świrskiego. Został inkardynowany do Diecezji Drohiczyńskiej mocą Bulli Jana Pawła II „Totus Tuus Poloniae Populus”.

Kolejne miejsca pracy stanowiły wikariaty w parafiach: Ostrów Lubelski, Dęblin, Leopoldów (wikariusz administrator), Garwolin, Parysów, Żelechów, Starawieś. Następnie był administratorem parafii Rogów, wikariuszem zarządcą parafii Szkopy, wikariuszem pomocnikiem parafii Sadowne, wikariuszem zarządcą parafii Sadowne. Od 1982 r. pełnił urząd proboszcza parafii Sadowne. W 2003 r. przeszedł na emeryturę.

Pełnił następujące urzędy i funkcje diecezjalne: wicedziekan Dekanatu Sokołowskiego, ojciec duchowny Dekanatu Łochowskiego.

Za swoją posługę i postawę kapłańską został mianowany kanonikiem honorowym Kolegiackiej Kapituły Węgrowskiej, a następnie kanonikiem gremialnym tejże Kapituły. W 2008 r. został kapelanem Jego Świątobliwości. Otrzymał złoty medal Za zasługi dla pożarnictwa oraz Krzyż Papieski Diecezji Drohiczyńskiej.

W ostatnich latach życia mieszkał w Domu Księży Emerytów w Nowym Opolu k. Siedlec, gdzie zmarł 29 lipca 2023 r. w wieku 94 lat.

Ciało Zmarłego spoczęło na cmentarzu parafialnym w Sadownem 1 sierpnia 2023 roku.

Śp. S. Gertruda od Miłości Bożej (Gertruda Danuta Anna Tecław) ze zgromadzenia Sióstr Benedyktynek od Nieustającej Adoracji Najświętszego Sakramentu w Siedlcach. Zmarła 11 czerwca 2023 r., w wieku 92 lat.

Śp. S. Augustyna od Imienia Bożego (Genowefa Zakrzewska) ze zgromadzenia Sióstr Benedyktynek od Nieustającej Adoracji Najświętszego Sakramentu w Siedlcach. Zmarła 26 września 2023 r. w wieku 94 lat.

Siostry Sercanki ze Skórca: Śp. S. Marianna Gielo i Śp. S. Weronika Oleksiewicz.