Dwie dekady integracji w „Samochodówce”

Dwudziestolecie kształcenia integracyjnego świętował dziś, 20 kwietnia Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych nr 3 w Siedlcach. To jedyna w mieście szkoła średnia z takimi oddziałami. Ich utworzenie w roku 2003 uczyniło kompletnym system kształcenia osób niepełnosprawnych, w którym wcześniej funkcjonowały dwie szkoły podstawowe i wyższa uczelnia, a brakowało szkoły średniej.

ZSP nr 3 zwany jest „Samochodówką”, ale jak większość średnich szkół zawodowych w Siedlcach ma ofertę wykraczającą poza specjalności, od których zaczynał i którym zawdzięcza swoją potoczną nazwę. Udostępnienie jej uczniom niepełnosprawnym odbywało się stopniowo. – Zaczynaliśmy od jednego oddziału i trzech osób, a teraz mamy dwadzieścia oddziałów i stu trzech uczniów z orzeczeniami o potrzebie kształcenia specjalnego. Poza liceum ogólnokształcącym kształcimy ich w szkole branżowej pierwszego stopnia w zawodzie cukiernik, kucharz i elektromechanik pojazdów samochodowych. Nie każde schorzenie dyskwalifikuje do kształcenia zawodowego. Osoba np. nadpobudliwa może być dobrym diagnostą czy elektromechanikiem od pojazdów. Warunkiem przyjęcia do klas branżowych jest orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do wykonywania danego zawodu – powiedział Katolickiemu Radiu Podlasie dyrektor Krzysztof Grzegorczuk.

Uzupełniając powyższe liczby można dodać, że przez te dwie dekady przez szkołę przeszło 433 uczniów ze specjalnymi potrzebami. Różne były ich losy: kilku osobom nie udało się dojść do matury czy egzaminu zawodowego. Kilkadziesiąt zakończyło naukę na poziomie średnim. Ale jeszcze więcej poszło dalej: 39 kontynuowało naukę w szkołach pomaturalnych, a 48 na wyższych uczelniach. Wiadomo, że 75 pracuje, a kilka założyło nawet własne firmy.

Obecny na uroczystości poprzedni dyrektor, Jan Stankiewicz podkreślał, że wprowadzenie kształcenia integracyjnego było możliwe dzięki wzniesieniu na początku XXI wieku nowoczesnego budynku. Wcześniej „Samochodówka” była szkołą z jednymi z najgorszych warunków nauki i pracy. Nowy budynek, większy i dostosowany do potrzeb ludzi z trudnościami w poruszaniu, dał taką możliwość.

Okrągłą rocznicę uczczono uroczystą akademią, na której pojawili się przedstawiciele samorządów szczebla lokalnego i wojewódzkiego, kuratorium, służb mundurowych, specjalistycznych poradni i innych instytucji. Wśród normalnych przy takiej okazji gratulacji i podziękowań wybrzmiało przekonanie, że kształcenie integracyjne nie jest proste i łatwe. „Specjalne potrzeby” są bardzo zróżnicowane, a dopasowanie do nich pracowni, programów, nauczycieli i zdrowych uczniów nie obywa się bez trudności i zgrzytów. Zaznaczano jednak, że warto to robić, aby ludzie w taki czy inny sposób dotknięci przez los, mieli szansę rozwinąć swój potencjał i poradzić sobie w życiu.