„Niepamięć” – ostatni spektakl konkursowy XIII OFT „Sztuka plus Komercja” /WIDEO/

Spektakl „Niepamięć” z Rafałem Królikowskim, Agnieszką Więdłochą, Magdaleną Kumorek, Marcinem Korczem oraz Krystianem Pestą to ostatnia prezentacja konkursowa XIII Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów „Sztuka plus Komercja”. Autorem scenariusza jest Marek Modzelewski, a reżyserii i opracowania muzycznego podjął się Piotr Ratajczak.

Spektakl to pełna błyskotliwych dialogów, przewrotna pod względem zwrotów akcji komedia. Jednocześnie obok komediowych scen rozgrywa się ludzki dramat. Historia trzyma w napięciu, porusza ważny temat komunikacji międzyludzkiej oraz tworzenia relacji, a także pokazuje dobitnie, że zawsze w którymś momencie zostaniemy rozliczeni z naszej przeszłości, zachowań i działań.

„Niepamięć” świetnie ilustruje, jak łatwo przychodzi nam oskarżanie innych, jak łatwo możemy kogoś zranić, nie licząc się z konsekwencjami naszych słów i czynów. Często nie zdajemy sobie sprawy, że możemy kogoś upokorzyć, a nawet zostawić w nim traumę na całe życie.

Od pierwszego aktu poznajemy Agatę i Marcina (Agnieszka Więdłocha i Rafał Królikowski), parę, która w kameralnej restauracji czeka na spotkanie z byłą żoną mężczyzny – Agnieszką (Magdalena Kumorek) i jej nowym partnerem Kamilem (Marcin Korcz). Od początku pojawia się myśl, że coś jest nie tak. Prośba o spotkanie po 12 latach, bez podania konkretnego powodu, zaskakuje małżeństwo, lecz mimo to decydują się przyjść – co ostatecznie prowadzi do tragedii.

Popularny i nagradzany aktor, człowiek sukcesu, obecnie w szczęśliwym związku z piękną kobietą i mający poukładane życie, jest przekonany, że niezobowiązująca kolacja z byłą żoną i jej partnerem nie może nic zmienić. Niestety okazuje się to jedynie złudnym marzeniem.

Podczas spotkania czwórki bohaterów, w trakcie niezobowiązujących rozmów i żartów, nagle wracają nierozwiązane konflikty, które nawet po 12 latach nadal bolą. Wzajemne oskarżenia sprawiają, że widz nie wie, kto mówi prawdę, a kto kłamie – i czy to próba przeforsowania swoich racji, czy może chęć upokorzenia drugiej strony.

Warta uwagi jest rola byłej żony Agnieszki, granej przez Magdalenę Kumorek. Jest autentyczna, pełna emocji, długo tłumionych żalów, a momentami złośliwa. Z kolei jej były mąż Marcin za wszelką cenę stara się uniknąć konfliktu, jest wyraźnie zdenerwowany, a jego obecna partnerka coraz bardziej podejrzliwie patrzy na całą sytuację. Towarzyszy im również ledwo co poznany chłopak Agnieszki – Kamil, który zdaje się być tam przez przypadek, oraz kelner restauracji z ciekawością obserwujący wydarzenia.

Początkowa komedia całkowicie zmienia klimat. Atmosfera w restauracji staje się ciężka, a zamiast żartów pojawiają się wzajemne uszczypliwości, pretensje i wyciąganie przeszłości. Pojawiają się także wulgaryzmy, które – moim zdaniem – są zbędne. Choć po kilku kieliszkach wina towarzystwo nieco się rozluźnia, ostatecznie dochodzi do momentu kulminacyjnego.

Brutalne oskarżenie Marcina przez Agnieszkę o gwałt wywołuje ciszę i zaskoczenie. Ta cisza przeradza się w złość byłego męża, jego obecnej żony oraz partnera Agnieszki, który uznaje to za „robienie szopki”. Padają pytania: czy spotkanie było celowo zaplanowane, czy oskarżenie jest prawdziwe, czy może to efekt nadmiaru wypitego przez Agnieszkę wina.

Spektakl jednak nie daje jednoznacznych odpowiedzi. Do końca nie wiemy, czy Agnieszka została zgwałcona, czy może grała, by upokorzyć byłego męża i zniszczyć jego szczęście. Mamy tu słowo przeciwko słowu. Początkowo widz współczuje kobiecie, lecz później rodzi się refleksja: dlaczego po 12 latach chciała się spotkać? Dlaczego właśnie teraz? Po co?

Z jednej strony mamy pokrzywdzoną, pełną bólu kobietę, z drugiej – Marcina, cenionego za bycie dobrym ojcem i mężem. Widz zostaje wciągnięty w karuzelę emocji i zastanawia się, kto zawinił i w jakim celu całe to spotkanie w ogóle zorganizowano.

W kolejnych minutach pojawiają się następne wątki. Okazuje się, że Agnieszka wiele lat leczyła się psychiatrycznie i do końca nie wiadomo, w jakim znajduje się obecnie stanie. Agata, obecna żona Marcina, jest skonsternowana i nie wie, komu wierzyć. Nie kryje rozczarowania mężem ani złości na oboje dawnych małżonków. Próbuje wyrwać się z „chorej sytuacji”, z którą nie potrafi sobie poradzić.

Co istotne – widz zostaje z większością pytań sam. Do końca nie wiadomo, kto mówił prawdę i czy nie istnieją jeszcze wątki, których w ogóle nie poruszono.

Spektakl świetnie oddaje emocje, które towarzyszą nam na co dzień, gdy zaczynamy wątpić, czy nie jesteśmy oszukiwani przez bliskie nam osoby. Pokazuje, że choć zaufanie wydaje się czymś solidnym, może zostać zburzone w sekundę. To sztuka wielowątkowa, nieoczywista, refleksyjna i bardzo życiowa – prawdziwy majstersztyk dla osób o mocniejszej psychice i dużej wrażliwości.

Ostatni spektakl konkursowy XIII OFT „Sztuka plus Komercja” – „Niepamięć” – został zaprezentowany w środę, 10 grudnia, w Centrum Kultury i Sztuki w Siedlcach. Teraz pozostaje tylko czekać do 15 grudnia na ogłoszenie werdyktu jury, jury dziennikarzy oraz publiczności.

Źródło: Podlasie24