Sto lat stolicy biskupiej w Siedlcach

W tym roku mija sto lat od przeniesienia stolicy biskupiej z Janowa Podlaskiego do Siedlec. Okrągłą rocznicę obchodzono uroczyście w siedleckiej katedrze w niedzielę, 22 września.

Przed popołudniową mszą świętą biskupi i członkowie kapituł modlili się przy grobach zmarłych biskupów siedleckich. Potem okoliczności przeniesienia stolicy diecezji przedstawił dr Rafał Dmowski, historyk z Uniwersytetu w Siedlcach.

Ta skomplikowana historia odzwierciedla dziejowe zawirowania przełomu drugiej i trzeciej dekady XX wieku. Odtworzenie diecezji podlaskiej przez papieża Benedykta XV miało miejsce jeszcze podczas I wojny światowej. Niespokojne czasy odzyskiwania niepodległości przez Polskę, walk o wschodnie granice oraz realia codziennego funkcjonowania instytucji kościelnych i państwowych w zrujnowanym wojną państwie – to wszystko wpłynęło na to, że w 1924 roku stolicą biskupa Henryka Przeździeckiego i wszystkich jego następców stały się Siedlce. Kto jest ciekaw szczegółów, może odsłuchać cały wykład tutaj:

W dalszej części uroczystości ks. Łukasz Szczeblewski zaprezentował specjalnie przygotowany a tę rocznicę album o historii Kapituły Katedralnej Siedleckiej, a biskup Kazimierz Gurda dokonał instalacji jej nowego kanonika. Został nim ks. Jarosław Rękawek.

W homilii wygłoszonej podczas mszy świętej o godzinie 16.00 biskup Henryk Tomasik tłumaczył wielorakie znaczenie słowa „świątynia”: od starotestamentowej świątyni w Jerozolimie, do wyjaśnień nowotestamentowych, gdzie żywą świątynią jest założony przez Chrystusa Kościół, a także serce każdego wierzącego. Dla mniej obeznanych z kościelnymi strukturami cenne było również wyjaśnienie historii i działania kapituł. Grupy duchownych wspomagających biskupów w zarządzaniu diecezjami pojawiły się już w IV wieku, z czasem rozrastając się do dużych, zorganizowanych struktur z własnymi statutami, a w niektórych przypadkach nawet prawem wyboru biskupa. Kanonicy służą biskupowi radą i modlitwą, kształtując wspólnie z nim duchowość diecezji. Na końcu biskup Tomasik wezwał do troski o świątynie naszych serc, aby były mocne wiarą, odporne na ataki i dawały czytelne świadectwo światu.

Trwałą pamiątką po rocznicy – poza wspomnianym albumem – jest popiersie biskupa Przeździeckiego, odsłonięte po mszy w prawej nawie katedry.