Rekolekcje dla wdów i wdowców

Wspólnota Domowego Kościoła zaprasza wdowy i wdowców na rekolekcje pt. „Pielgrzymi nadziei”. Organizowane po raz trzeci, cieszą się dużym uznaniem uczestników. Odbywają się w Domu Rekolekcyjnym Wyższego Seminarium Duchownego w Nowym Opolu. W tym roku zaplanowano je w dniach 11–15 lipca.

W programie przewidziano codzienną Eucharystię, wspólne modlitwy, katechezy na temat stanu wdowieństwa, plenerową Drogę Krzyżową, wieczór modlitewno-refleksyjny, zwiedzanie seminarium, kawiarenkę oraz jednodniowy wyjazd do katedry siedleckiej – kościoła stacyjnego w Roku Jubileuszowym – i Muzeum Diecezjalnego.

Rekolekcje są otwarte dla wszystkich wdów i wdowców, również spoza diecezji. Opiekę duchową sprawuje ks. Sławomir Harasimiuk, proboszcz i kustosz sanktuarium św. Józefa w Szpakach.

Więcej informacji można uzyskać pod numerem telefonu 600 001 070 (Jolanta) oraz na stronie: https://siedlce.oaza.pl/rekolekcje-wakacyjne-domowego-kosciola

Świadectwo uczestnika z ubiegłego roku:

„Dziękuję Bogu za udział w rekolekcjach dla wdów i wdowców, które odbyły się w dniach 11–14 lipca 2024 w Domu Rekolekcyjnym Diecezji Siedleckiej w Nowym Opolu. Przed wyjazdem pojawiło się wiele trudności, które mogłyby zniechęcić do podjęcia decyzji. Wiedziałem jednak, że to znak, by jechać.

Byłem tam po raz pierwszy i zostałem zaskoczony pięknem miejsca, duchową atmosferą i świetnym przygotowaniem – również od strony kulinarnej. Spotkałem się z ogromną serdecznością prowadzących, animatorów i posługi muzycznej.

Rekolekcje były dla mnie bardzo ważne. Szczególnie poruszyło mnie prowadzenie przez ks. Krzysztofa Zawadzkiego, który potrafił tworzyć wspólnotę, mówić o Bogu z prostotą i głębią, odpowiadać cierpliwie na pytania. A miałem ich wiele.

Przed laty straciłem żonę. Potem poznałem cudowną osobę, ale ponownie musiałem przejść przez żałobę. Trudno było mi uwierzyć, że Bóg jest Miłością. Rekolekcje pomogły mi zajrzeć w głąb siebie i otworzyć się na odpowiedzi.

Szczególnym momentem było umieszczenie zdjęć zmarłych współmałżonków przed ołtarzem – to pomogło doświadczyć ich duchowej obecności i dziękować Bogu za dar ich życia.

Uczestnicy dzielili się świadectwami, co bardzo mnie umocniło. Zdałem sobie sprawę, że warto oddać Bogu to, co w nas słabe. Bóg przypomniał mi, jak ważne w codziennym życiu są modlitwa, Pismo Święte – z czym ostatnio miałem trudności.

Po śmierci żony napisałem:

„Chciałbym Cię raz jeszcze pokochać. Od nowa, inaczej. Ale czy mogę, kiedy Ciebie nie ma obok? Gdybym choć mógł zamienić kilka słów… Może przez telefon, fax, sms... Przecież mamy tyle techniki. I mówią, że to ona dziś łączy ludzi. Moja ręka sięga po telefon. Ale przecież i tak nie znam do Ciebie numeru... Odnalazłem w kieszeni Twój ulubiony różaniec. Moje myśli biegną do Ciebie. Może to nasz wspólny telefon. Wiem, że jeśli zadzwonię, Ty podniesiesz słuchawkę.”

Rekolekcje te przypomniały mi o tej pięknej łączności.”

– Janusz