Pochówek Dzieci Utraconych

15 października obchodzimy Dzień Dziecka Utraconego. W tym dniu pamiętamy o dzieciach, które odeszły przedwcześnie, zarówno przed narodzeniem jak i krótko po nich. Naszą modlitwą ogarniamy przede wszystkim rodziców utraconych dzieci. Dziś, o godzinie 12:00 w parafii katedralnej w Siedlcach pw. Niepokalanego Poczęcia NMP sprawowana będzie Eucharystia pod przewodnictwem biskupa siedleckiego Kazimierza Gurdy.

Następnie, na Cmentarzu Janowskim, zostaną pochowane doczesne szczątki utraconych dzieci od kwietnia do października 2024 r.




Począwszy od 2004 roku, każdego 15 października, w Polsce obchodzony jest Dzień Dziecka Utraconego (na świecie od 1988 r.). Ustanowiony został z inicjatywy rodziców osieroconych, rodziców przeżywających ból rozstania z dziećmi, które odeszły zanim zdążyły przyjść, zanim zdołano je przytulić, ucałować, wziąć na ręce…

Dzień Dziecka Utraconego poświęcony jest pamięci wszystkich zmarłych dzieci, z którymi nie dane było rodzicom przeżyć wspólnego życia. Dla osieroconych rodziców to dzień wspólnoty w cierpieniu, bo strata dziecka przed jego urodzeniem czy urodzenie martwego dziecka jest bolesnym i trudnym do przeżycia wydarzeniem. Jest to dla nich także dzień wspólnoty w nadziei. Po stracie swojego dziecka przychodzi im zmierzyć się ze smutkiem, rozpaczą czy gniewem, ale także z poszukiwaniem sensu i nadaniem znaczenia temu wydarzeniu. Przeżyć żałobę i pogodzić się ze stratą, zmierzyć się z pytaniem o zbawienie swojego dziecka. To nie są sprawy proste. Wiara przychodzi z pomocą. Miłosierdzie Boże obejmuje wszystkich, także te dzieci zmarłe bez chrztu. Miłosierny Bóg utula też ból osieroconych rodziców i spieszy z pocieszeniem. Pamiętamy przez cały czas o dzieciach utraconych i ich rodzicach, ale w październiku szczególnie, poprzez modlitwę i organizowane pogrzeby takich dzieci, chcemy głośniej mówić o potrzebie towarzyszenia i pomocy rodzicom po stracie, przypominać o konieczności należnego im szacunku w bolesnych momentach ich życia, ale także respektowania ich praw w zaistniałej sytuacji.

Czymś naturalnym jest, aby utracone dziecko pochować i aby miało ono swój grób, gdzie matka czy rodzice mogą przyjść i po prostu wypłakać się. Jest więc niezbywalnym prawem rodziców, aby swoje przedwcześnie zmarłe dzieci mogli sami pochować w swoich rodzinnych grobach, albo specjalnie do tego celu wybudowanym grobie. Są jednak sytuacje, że – z jakichś szczególnych względów – rodzice nie mają możliwości dokonania pogrzebu swojego dziecka we własnym zakresie. Naprzeciw takim sytuacjom wychodzi inicjatywa zbiorowego pogrzebu dzieci utraconych w wyniku poronienia. Jest to możliwe dzięki wypracowanym procedurom przez szpitale siedleckie i MOPR.

Dla przypomnienia: od strony prawnej należy podkreślić, że szpital powinien wydać rodzicom zwłoki ich utraconego dziecka celem pochówku łącznie z dokumentacją. Jest to możliwe nawet w sytuacjach, jeśli poronienie nastąpiło na bardzo wczesnym etapie rozwoju w łonie matki. Rodzice, przez kogoś z personelu szpitala, powinni zostać poinformowani o możliwości (prawie) dokonania pochówku ich dziecka (w szpitalach siedleckich są zobowiązani do tego w myśl przyjętych wewnętrznych procedur). Jakie są wymagane dokumenty? – Karta Martwego Urodzenia sporządzona przez szpital, w której wymagane jest określenie płci dziecka (we wczesnej ciąży określenie płci dziecka możliwe jest dzięki badaniu genetycznemu płci – ministerstwo Zdrowia obecnie wycofało się z interpretacji o uprawdopodobnieniu płci). Stanowi to podstawę dla USC do wystawienia Aktu Urodzenia dziecka z adnotacją, że „urodziło się martwe”. Taki Akt Urodzenia zastępuje Akt Zgonu, którego w takim przypadku dodatkowo nie sporządza się. Dokument ten stanowi podstawę do ubiegania się o urlop macierzyński przez kobietę z racji na poronienie. Oczywiście prawo to przysługuje w zależności od nawiązanych stosunków pracy lub podlegania ubezpieczeniom z innego tytułu. Ponadto, Akt Urodzenia z adnotacją o martwym urodzeniu, razem z dokumentami o poniesionych kosztach pogrzebu oraz z dokumentem potwierdzającym prawo do świadczeń, stanowi podstawę do ubiegania się w ZUS o zasiłek pogrzebowy.

Jest też możliwe pochowanie ciała dziecka bez potrzeby określania płci i rejestracji dziecka w USC. Szpital wydaje w tym celu Kartę Zgonu, która stanowi podstawę do pochówku na cmentarzu.